:: HABER DETAY

Strateji mi, Yetersizlik mi?

Malumunuz 2016-2017 sezonun ikinci yarısı ile 2017-2018 sezonun ilk yarısı Trabzonspor’un 50. yılına denk gelmekte ve başkanından yöneticisine, teknik direktöründen futbolcusuna, taraftarından basınına kadar Trabzonspor camiası 50. yıl şampiyonluğuna odaklanmış durumda.

’At gözlüğü’ takmamak kaydıyla bu odaklanma normaldir ancak bazı noktaları da gözden kaçırmamak gerekir!

Ligin ilk yarısında oyuncu ve takım bütünlüğü olarak eksikleri bulunan ve tarihinin en kötü dönemlerinden birini yaşayarak deyim yerindeyse ’dibi gören’ Trabzonspor, ’kadro mühendisliği’ ile nokta atışı transfer hamlelerinin yapılması, takımda arkadaşlık ortamının oluşması ve uyum sürecinin tamamlaması sonrası son yılların en iyi çıkışını yaparak üst üste galibiyetlerle ligin ikinci yarısına damga vurmuş oldu.

Bu çıkış takım üzerinde olumlu bir hava yaratmış olsa da, beklenmeyen anda görülen ’zirve’ sonrası Avrupa kupalarında oynayan takımların sezonu erken açıyor olduğu, sezonu erken açan takımların sezon ortasında kırılmalar yaşadığı ve yarıştan erken koptuğu ve bunun da 50. yıl hedefine odaklanan Trabzonspor’un menfaatleri ile çelişeceği düşüncesi rakip Antalyaspor’u yendikten sonra Avrupa potasına girilmesi ile bir anda akıllara geliverdi.

Yaşanan gereksiz puan kayıplarının sebebini bulmaya çalışan her kesim için ise ister istemez birçok senaryo da gündeme oturmuş oldu.

Senaryolardan bir tanesi şuydu: stratejik olarak düşünüldüğünde ilk öncelik olarak her şeyden çok şampiyonluk hedefleniyorsa takımın Avrupa kupalarına gitmemesi için fren yapılması gerekecekti.

Ancak bunu yaparken taraftar tepkisinden kaçınmak için ’usta’ bir şoförün doğrudan frene basmak yerine, aşırı hızlanan aracın vitesini küçültmek üzere debriyaja basma tercihi biran için daha doğru gelmiş olabilir ki motora binen ani yük sonucu bu tip sarsıntıların yaşanması normaldir.

Antalyaspor maçı sonrası oyun olarak üstün olunmasına rağmen kaybedilen puanlar ve Süper Lig ikincisi Başakşehir maçında devam eden puan kaybı serisi bu sebeplere bağlanabileceği gibi ikinci bir varsayım olarak da; kadro kalitesinin yetersizliği, aynı kalitede rotasyon oyuncusunun bulunmayışı veya tam olarak zirve stresini karşılayabilecek ortamın oluşmaması ile de açıklanabilir.

Bir başka deyişle Trabzonspor’u dış kabuğunun yumuşamaya başladığı ancak içinin henüz ham olduğu bir meyveye benzetebiliriz. Bu meyvenin olgunlaşana kadar tadanların ağzında biraz tatlı, biraz nahoş bir tat bırakması da kaçınılmaz olacaktır.

Birkaç dokunuşla ikinci yarıda yakalanan çıkış 50. yılda şampiyonluğun hiç de hayal ürünü olmadığını taraflı tarafsız tüm spor kamuoyuna göstermiştir.

Tüm camianın Trabzonspor’un 50. yılında bu ve benzeri sorunlardan arınmış ve ’usta’ bir ressam misali yaptığı dokunuşlarla futbola renk katan bir takım arzuladığı gerçeğinden hareketle 50. yılında şampiyonluk için en öncelikli şart birlik olabilmek ve oluşturulan takıma koşulsuz destek olmaktır.

Bu sabır gerektiren koşulsuz destek verildikten sonra tüm bu yaşananların bir strateji ürünü mü olduğu, yoksa yetersizlikten mi kaynaklandığı konusunun ise 50. yıl sezonu sonrasına bırakılması her açıdan Trabzonspor’un menfaatine olacaktır.